vrijdag 30 augustus 2013

INSPIRATION: REUNITED


Our plane leaves tomorrow, very early in the morning. Back to Holland, after 4 month's of amazing travelling. Home.
And of all the things I'm looking forward to, one is to be reunited with the cats!

donderdag 29 augustus 2013

TBT: PROFILE





Some old Facebook profile pictures on this (throwback) thursday: 

early 2011 - Me in beautifull Guadelest, España
early 2012 - Me in Altea, during the first NYE with my beau. Best NYE of my life!
summer 2012 - At Vienna ♥
early 2013 - a picure my BF made on the family holiday last february

What is your Facebook profile pic right now? 

zondag 25 augustus 2013

vrijdag 23 augustus 2013

POPAYÁN & CALI


De nachtbus naar Popayán is een hel! De buschauffeur rijdt als een dwaas door de bergen. Halverwege de nacht ben ik zo misselijk dat ik het vuilnisbakje naast mijn stoel vol kots. Bah! We komen eerder aan dan verwacht en moeten snel onze spullen bij elkaar zoeken om uit te stappen. Popayán oogt al meteen warm en open. Het is zondag als we aankomen en op wat lui op paard en wagen na is de stad uitgestorven  Alsof we terug zijn gegaan in de tijd. We slapen nog een paar uur en gaan dan de stad in op zoek naar een plek om te lunchen. Maar alles is dicht! We eindigen uiteindelijk in een 'comida rapido' (fastfood) restaurant voor een perro caliente (hotdog) (leuk dat ze alles letterlijk vertalen hier) en een grote kan vers lulo sap. Lulo is één van de Colombiaanse vruchten die je nergens anders vindt. Colombia heeft een hoop bijzondere vruchten en je kunt overal vers vruchtensap krijgen voor een prikkie. En ik wil steeds iets nieuws proberen! Popayán is niet al te groot. De gebouwen zijn sierlijk en wit en aan de balkonnetjes hangen witte bakken met rode bloemen. Het is er warm, en strakblauwe luchten wisselen af met bizarre stapelwolken. We hebben de eerste avond zelfs een prachtige dubbele regenboog voor ons hostelraam! Naast het busstation zit een enorme supermarkt en we hebben een heel chill hostel, dus we eten beide avonden thuis. En we zijn uiteraard niet de enige, dus zo leggen we weer leuk contact met de andere mensen in het hostel. 





De tweede dag zijn we allebei een beetje gaar, zo'n nachtrit waarbij je amper een oog dicht doet hakt er flink in, en dus slapen we uit en doen we rustig aan. Uitgebreid ontbijt maken, mijn blog bijwerken, dingen voor thuis regelen, een beetje wandelen door de stad... Wat een verschil met gisteren! Was op zondag alles dicht, zelfs de horeca, en was er niemand op straat, op maandag lopen de straten over met mensen en zit er om de 2 meter een andere tent. Of een kapper. En dat brengt Roel op een idee, want zijn haar en zijn baard zijn volgens hemzelf inmiddels veel te lang. Dus dinsdag zitten we, na weer een uitgebreid, homemade ontbijtje, bij de kapper. Spannend! Ik zie de man met zijn tondeuse over Roel z'n haar gaan en er blijft weinig van over. Haha! Gelukkig is het eindresultaat niet verschrikkelijk. Erg kort en wat vreemde strak geschoren lijnen, maar van boven heeft hij het lang gelaten. En geen lange baard meer. Een fris, Colombiaans koppie! Haha! 's Middags lopen we naar de brug, die niet erg veel voorstelt, maar wel weer een mooi deel van de stad laat zien. En dan is het eind van de middag al weer tijd om door te reizen naar Cali, de stad van de salsa! 




Paraglyden, niet nodig. Ziplinen, hoezo? Wij hebben de busreis van Popayán naar Cali gedaan! De minibus waarmee we met nog een man of 12 vertrekken racet door de bergen. Haalt in waar het niet mag en als het niet snel genoeg gaat hij er rechts langs. En dat allemaal in de haarspeldbochten boven in de bergen. Echt, een achtbaan is er niks bij! We moeten ons inhouden om niet onze handen in de lucht te gooien en 'waaaaa' te gillen... En ik denk alleen maar: ik ben blij dat mijn moeder dit niet weet.. ;) Maar we overleven de rit en arriveren veilig in Cali. Daar hebben we zin in, want nog geen 4 uur van het rustige Popayán belooft ons een bruisende stad te wachten. Feestbussen en salsa-avonden! Maar niets is minder waar... Ons hostel, wat ook salsa-lessen geeft, is verlaten. We zijn de enige in huis! En als we woensdag de stad in lopen blijkt het een feestdag te zijn en het centrum is, net als Popayán op zondag, dicht en uitgestorven. We eten wat bij de enige kroeg die we kunnen vinden die open is. Lekker, maar eigenlijk boven ons budget. Cali heeft niet echt een duidelijk centrum. Bij de rivier staat een bijzondere kerk en net over de brug is een plein waar wat marktjes staan en mensen samen zijn gekomen. Best leuk om te zien, maar helaas niet zo bruisend als gehoopt! Extra jammer, want in Popayán hadden we het plan om uit te gaan. Ons hostel maakte reclame voor een kroeg waar ze oude vinyl draaien. Klinkt geweldig toch? Maar we besloten ons geld te sparen voor salsa dansend Cali. Waar geen kip te vinden blijkt! Qua stappen is het ons niet bepaald gegund deze reis! 

(in BA lag Roel ons hele laatste weekend ziek in bed, in Salta eindigden we met ranzige cocktails in een lege kroeg, in La Paz lag ik te kotsen op de WC, in Cochabamba zaten we in de foute buurt, in Bogotá verbood mijn parasiet me te drinken... maar uiteraard hebben we ook een paar hele mooie stapavonden gehad, La Bomba de Tiempo in BA met stip bovenaan!)







Cali schijnt de mooiste dierentuin van Zuid-Amerika te hebben en Roel heeft het idee om daar donderdag heen te gaan. Van dierentuinen word ik instant blij! Dus we staan op tijd op en pakken de taxi naar de Cali Zoo. Het is er inderdaad erg mooi, veel dieren, grote verblijven, het heeft wel wat weg van Blijdorp! Alleen mét een witte tijger! En hoewel Cali nog een paar graden warmer is dan Popayán is het vandaag qua temperatuur goed te doen. Aan het eind van de middag hebben we alles gezien en pakken we de taxi terug naar huis. Ik ben inmiddels strontverkouden en baal hier enorm van. We zijn allebei in deze 4 maanden al vaker ziek geweest dan normaal in een heel jaar! Dus er volgt maar weer een rustig avondje in bed... 










Het hostel heeft trouwens 2 katten, één echte doerak die graag op het dak speelt. De eerste avond brengt hij ons al een prooi op het dakterras: een enorme kakkerlak die zodra ze hem los laat hard begint te rennen. Brrr! Juist wanneer ik denk dat hij verdwenen is rent hij vlak langs mijn voeten en ik schreeuw het uit! Dat is echt het enge aan kakkerlakken, ze zijn zo snel en onberekenbaar en lopen altijd net mijn richting op! De laatste dag heeft de poes weer een kakkerlak gevangen.. Dit keer neemt ze hem mee naar binnen en ligt het beest de halve avond te spartelen op zijn rug in de huiskamer. Geen idee hoe het uiteindelijk afgelopen is.. ik heb in ieder geval onze slaapkamerdeur niet meer open laten staan! 
Het is sowieso leuk om te zien dat in Colombia iedereen die we ontmoeten een kat heeft. In Argentinië had iedereen een hond, in Colombia is de kat populair. Ze zijn hier sowieso weer een stuk liever voor dieren dan in Peru en dat is fijn om te merken voor een dierenliefhebber zoals ik. Peru heeft prachtige plekken, maar qua mensen en cultuur was het ons minst favoriete land. Naast het gevoel dat iedereen iets van ons wilde en iedere mogelijkheid uitgebuit werd, de mensen reageerden hier echt het tegenovergestelde op ons dat de vriendelijke en bescheiden Bolivianen, speelt de manier waarop ze met dieren omgingen een grote rol in onze beleving. Honden die werden verwaarloosd en geslagen, vrouwen met piepjonge lammetjes op hun arm midden in de grote stad, wie je kon betalen voor een foto, papegaaien die volledig onder de vlooien zaten.. Niet leuk om te zien! We zijn blij dat de straathonden hier weer gevoerd worden en de katten vertroeteld en dat de lammetjes gewoon in de wei bij hun schapenmoeder staan! 


De volgende ochtend staan we vroeg op om uit te checken en meteen door te gaan naar de volgende plek een uur of 5 verderop: het schitterende Salento! Salento stal ons hart, maar daarover volgende keer meer!  


donderdag 22 augustus 2013

dinsdag 20 augustus 2013

BOGOTÁ WITH THE LOCALS


Na een überchille week in Amazonedorp Leticia, vertrekken we maandagochtend later dan verwacht door het verschil in ticketprijzen met het vliegtuig naar Bogotá. Het eerste wat ik doe als ik 's ochtends wakker word is naar de WC rennen en dat is een actie die zich die dag nog vaak herhaald. Het virus of de bacterie van Roel heeft mij nu ook te pakken, een tandje erger nog zelfs. In Bogotá krijgen we per ongeluk een kamer met een eigen badkamer toebedeeld, waar ik eigenlijk wel blij mee ben. Ik lig 2 dagen ziek op bed en moet zo'n 20x per dag naar de WC. Soms verlies ik zelfs bloed. We doen wat research op internet (ik wil hier liever niet naar het ziekenhuis) en er is een grote kans dat het dysenterie is: een vrij ernstige darmaandoening die gekenmerkt wordt door erge diarree en bloedverlies. In principe kan je lichaam deze bacterie zelf verslaan, tenzij er sprake is van de vorm van dysenterie met een parasiet. Dan blijft het steeds terugkeren. Ik besluit het af te wachten en na 2 dagen goede zorg door Roel en een hostel wat meedenkt en me verse kaneelthee brengt gaat het iets beter. 

Bogotá is een grote, mooie stad. Ons hostel zit in de wijk La Candelaria, een toeristische plek bij de Monserrate en vol cafétjes, winkels en restaurantjes. Woensdag gaan Roel en ik er samen op uit en verkennen de omgeving. Lunchen bij Crèpes and Waffles (wat later één van de hotspots van Colombia blijkt te zijn), wat winkeltjes kijken, Plaza de Bolivar. 's Avonds doen we boodschappen om thuis te koken. Als we de supermarkt uitkomen staat daar een gekke zwerver agressief te doen tegen een bus en een paaltje. Zodra wij een stap buiten zetten keert hij zich tegen Roel. 'Hijo de puta!' Wij vluchten naar binnen, en de gek wordt weggestuurd door de beveiliging. Een nadeel van Bogotá en later blijkt van alle grote steden van Colombia: de gekken en junkies op straat. Het voordeel: vele bewakers met grote geweren en vaak een hond. Ze staan op iedere hoek. Het klinkt vreemd, want het maakt het straatbeeld niet mooier, maar mij geeft het een veilig gevoel.
Donderdag hebben we aan het eind van de middag afgesproken met Alejandra en Tom. Dat is het stel wat we tijdens de Inca Jungle Tour hebben ontmoet. Maar eerst gaan we er zelf nog even op uit. Heerlijke lunch bij Mora Mora (een fruitsalade met kwark, dat is lang geleden!) en shoppen! We willen nog wat souvenirs voor de mensen thuis, Roel moet een nieuwe zonnebril omdat de zijne kapot is en ik scoor een rokje, aangezien we na Bogotá alleen nog maar in warme gebieden komen. En een hoedje, eindelijk een nieuw hoedje! Ik had er eentje mee, maar die ben ik vergeten in de bus van Salta naar San Pedro. Ik heb sindsdien geen nieuwe kunnen vinden, maar nu vind ik er één heel simpel bij een verkoper met een kleedje op straat. Blij!









We nemen de taxi naar het huis van Alejandra en onze mond valt open als we zien waar hij ons afzet. Een groot, rood huis met een groot hek eromheen. Alejandra woont hier met haar familie en Tom is bij ze ingetrokken. Van binnen is het huis nog indrukwekkender dan van buiten. Alejandra's moeder is een soort beroemdheid. Ze maakt een radioprogramma over geschiedenis wat onwijs populair is. Naar aanleiding daarvan heeft ze ook boeken en CD's (luisterboeken) uitgebracht. Ze reist veel, het hele huis staat vol met aandenkens en souvenirs  Wanden vol met boeken. En grote lijsten aan de muur, met filmposters of covers van albums. En een mooie, lieve, langharige poes is de koningin van het huis. Heel tof!  's Avonds eten we bij Crèpes and Waffles (daar is ie weer!). Alejandra vertelt dat het één van de grootste bedrijven is van Colombiaanse bodem. Je vindt ze niet alleen in Bogotá, maar in heel Colombia en zelfs in Amerika. En ze doen ook nog iets goeds: ze werken met parttime contracten en nemen alleen alleenstaande moeders aan. Een mooi concept! O, en het eten is er heerlijk! 
We drinken 's avonds nog wat bij Alejandra op de patio (met een muur helemaal van mozaïek  ook al zo mooi!) en spreken af de volgende ochtend vroeg op te staan, zodat zij ons de stad kunnen laten zien. We ontbijten uitgebreid met z'n allen en gaan dan eerst langs het cultureel centrum van Alejandra en haar moeder. Het cultureel centrum ziet er net zo uit als het huis en is minstens zo inspirerend. Fotobehang in een tijdlijn van historische gebeurtenissen, quotes aan de muur van grote leiders. Deuren volgeplakt met ansichtkaarten van kunst en van over de hele wereld. Erg bijzonder!



Vanuit het cultureel centrum maken we een mooie wandeling door de stad. Leuk dat Alejandra er veel over kan vertellen. Zo staat er een standbeeld in het park waarop een man wordt afgebeeld wat één van haar voorvaderen blijkt te zijn. We zien vele graffiti tekeningen en het verschil tussen de mooie kathedralen in de stad en de hoge moderne gebouwen in het financiële gedeelte van de stad. We eten empanadas (en Colombiaanse empanadas zijn echt véél minder lekker dan dan Argentijnse. Argentijnse gaan in de oven, Colombiaanse in de frituur. En je proeft echt het verschil!) en dan is het tijd voor Alejandra om naar college te gaan. 







Wij bezoeken in de tussentijd de Monserrate, een kerk heel hoog op
een berg met uitzicht op de stad. Wederom in een kabelbaantje omhoog en eenmaal boven blijkt er niets te zien... Het regent en de hele lucht in dichtgetrokken. Schijnt ook typisch iets te zijn voor Bogotá: het onregelmatige weer. Na het kerkje te hebben bekeken, wat rondgelopen te hebben en een muntje in de geluksput te hebben gegooid gaan we terug naar beneden, en juist wanneer we weer in de kabelbaan stappen trekt de lucht weer open. Hebben we toch nog even een mooi plaatje!









Beneden hebben we weer met Tom afgesproken en samen lopen we naar Museo del Oro, waar we Alejandra ook weer ontmoeten. Het is een erg leuk museum! Een hoop goud en informatie waar het gevonden is en wat het betekent. Het is inmiddels vrijdagavond en dan worden in Bogotá bepaalde straten afgezet voor verkeer. De straten lopen dan vol met mensen die worden vermaakt door straatartiesten. Geweldig! 












We hebben inmiddels honger gekregen en de hulp van Alejandra en haar moeder heeft voor ons gekookt en dus lopen we langs de knipperende en gekleurde gebouwen (een soort mini Time Square  terug naar huis. We zijn allemaal erg moe, en ik heb nog steeds last van mijn buik, dus ons grote plan om te gaan stappen maakt plaats voor gamen en chillen en daarna nog een biertje bij BBC (Bogotá's Beer Café). Ze verkopen hier (eindelijk weer eens) speciaal bier, en wij gaan voor een grote kan met honingbier. Rond een uur of 2 pakken we tipsy de taxi terug naar huis. 



De volgende ochtend komt er een vriendin van Alejandra afscheid nemen die voor een half jaar naar het buitenland gaat en dus ontbijten we uitgebreid. Pannenkoeken met yoghurt en fruit, yum! En het is niet alleen haar afscheidsontbijt, ook meteen dat van ons. Want 's middags vertrekken Alejandra en Tom voor een lang weekend weg naar een plekje buiten de stad en 's avonds vertrekt onze bus naar Popayán alweer. Alejandra tekent nog een route voor ons uit die we kunnen lopen om een ander deel van de stad te kunnen zien waar we anders niet zouden komen, maar halverwege besluiten we toch weer terug te gaan naar La Candelaria (en te lunchen bij.... Crèpes and Waffles). We zijn en blijven toeristen en dat stuk is voor ons toch het leukst. Het waren een paar supergezellige en bijzondere dagen in Bogotá met de locals. Als herinnering hebben we een polaroid foto van ons vieren. En ik hoop dat we elkaar nog eens zien! Misschien een keer bij ons, in Nederland, en kunnen wij ze rondleiden door Rotterdam en met z'n allen logeren in wat vanaf na de reis het huis van Roel en mij is.



Hoe is het in Nederland? Het is raar, het einde komt nu wel heel dichtbij! Enerzijds verlang ik ernaar om weer thuis te zijn en iedereen weer te zien. Aan de andere kant wil ik niet dat deze reis voorbij is. Zolang naar uitgekeken, en hier zoveel mooie dingen beleefd! De tijd is voorbij gevlogen... En de vermoeidheid van van plek naar plek reizen slaat toe. Mijn hoofd is niet alleen maar hier, maar steeds meer thuis. Maar ik ga heel hard proberen om nog vol te genieten van deze laatste weken aan de Caribische kust! Voor je het weet zit ik weer in de Nederlandse regen... ;)