SUCRE, THE WHITE CITY & BUSY BUZZY COCHABAMBA

Vrijdag 7 juni worden we wakker in ons grote, warme bed in Uyuni en zijn, uiteraard, te laat voor de bus van 10 uur. Op het busstation blijkt er geen bus om 11 uur te gaan, dus om 12 uur zitten in de bus naar Potosi, om daar over te stappen op de bus naar Sucre. Het is een echte Boliviaanse bus: letterlijk 10x zo goedkoop als de bussen in Argentinië, benen in je nek, veel locals en geen WC. Bij iedere stop ga ik maar snel plassen en op die manier is de rit van 9 uur goed te doen. De bus stopt voor meisjes langs de weg, die instappen en snoep en drinken verkopen. Ik koop voor 1 Boliviano een 'zakje' zelfgemaakt drinken en het smaakt naar een soort honingachtige ijsthee. Mmmm...! (veel van jullie kennen de vele lege pakken Arizona Icetea in mijn kast! :)) Sommige stukjes zijn best spannend, je rijdt met de bus vlak langs de rand en kan zo de afgrond in kijken. Daar krijgen we allebei wel een beetje zweethandjes van! Gelukkig is het snel donker en kunnen we niets meer zien... ;) We komen in het donker aan in Sucre, niet op het grote busstation, maar ergens in de rand van de stad. We vinden een hostel in de buurt, mét warm water en goede wifi. De straat zit vol met internetcafés en kiprestaurantjes. We gaan ergens zitten voor een patat met een halve kip, 2 menu's met cola voor 40 Bolivianos (4 euro!). Hollah at goedkoop Bolivia! Kip smaakt erg goed, de patat duidelijk opgewarmd. En als er naast Roel op de muur een flinke kakkerlak voorbij komt lopen, zijn we toch wel uitgegeten. Tijd om naar ons hostel terug te gaan! 

We maken van de goede wifi gebruik om op zoek te gaan naar een volgend hostel, wat dichter bij het centrum. We besluiten onszelf 1 nacht te verwennen met een luxe hotel, waar we ons de volgende dag met de taxi heen laten brengen. Grote, mooie kamer, ruime badkamer met een enorme douche. Er was ons ook een zwembad beloofd, maar dat is leeg. Te koud. 's Middags is het aardig weer en ons hotel zit óp het plein midden in het centrum, waar ook nog eens een festival begint. Een optocht van muziek en verschillende dansende koppels in mooie dansoutfits. Het komt een beetje amateuristisch over, maar het is zeker leuk om te zien! We hebben een tentje ontdekt naast ons hotel, met een Belgische eigenaar en heerlijk eten. Verse fruit salades, uitsmijters, crepes con chocolate, goede espresso... We moeten nog zo wennen aan de lage Boliviaanse prijzen, dat we een aantal keer veel meer bestellen dat we op kunnen, haha. 

In het begin van de avond willen Roel en ik weer even goed gebruik maken van ons luxe hotel, maar ook de 'speelkamer' met pooltafel en biljart blijken we niet te kunnen gebruiken. De ballen staan achter een deur waar alleen de manager de sleutel van heeft. Als ik zeg dat ik het stom vindt dat ze reclame maken voor dingen die we vervolgens niet kunnen gebruiken en dat de teleurstelling groot is, gaat de mevrouw achter de balie even bellen met de manager en mogen ze de kast openbreken. Yeah! We poolen en biljarten zeker 2 uur achter elkaar. Roel heeft in een snooker- en poolcentrum gewerkt en geeft me wat privéles. Dat pakt zo goed uit dat ik het laatste potje zelfs win! Voor die avond hebben we romantische plannen. We zoeken een supermarkt op en kopen daar een fles wijn, een kaasje, wat chips... Maar de grap is dat we na een lange douche en 2 slokken wijn in slaap vallen en pas de volgende ochtend weer wakker worden... ! Die tour en het reizen heeft er toch flink ingehakt. Maar geen enkel probleem, want we hebben allebei heel goed geslapen in dit heerlijke, zachte bed. Alle luxe optimaal benut! ;) Het ontbijt valt ook niet tegen: vers fruit en yoghurt in verschillende smaken, cereal, brood en een brood rooster, luxe kaasbroodjes, verse jus d'orange etc... En dan nog een lange warme douche samen... We nemen het ervan! 

En dan is het tijd om weer door te gaan naar de realiteit: ons volgende hostel voor 5 euro p.p.p.n. De plek van het hostel is dichtbij het centrum en we hebben warm water, dus we mogen niet klagen. We zijn inmiddels gewend dat er 2 aparte bedden staan in de private rooms, en we knus samen in 1 bed slapen. Het is een groot hostel, met 2 patio's, een dakterras met uitzicht over de stad en een keuken. Het oogt heel gezellig, maar het is heel slecht onderhouden. Heel zonde, want het is zo'n mooie plek! 

We gebruiken die dag om de stad een beetje te verkennen. Het is veruit de meest mooie en best onderhouden stad die we tot nu toe zijn tegen gekomen. Het heeft de bijnaam 'The white city', en het is overduidelijk waarom. Overal staan witte gebouwen, kerken, cathedralen. Veel pleinen met bankjes en witte monumenten en gedenktekens, waar je lekker in de zon kunt zitten. Plaza 25 de Mayo is het centrale punt van de stad en daarnaast ligt een enorme markt waar je terecht kan voor vers fruit en verse groenten, brood en noten. Naast de supermarkt ontdekken we een bioscoop waar ze niet alleen films in 'doblado' (nagesynchroniseerd) draaien, maar ook engels gesproken met spaanse ondertiteling. We besluiten die avond naar de film te gaan en daarna te gaan eten in het restaurant van de Belg (het lunchtentje in inmiddels onze vaste stek geworden, we willen zijn avondeten dan ook wel eens proberen!) tegenover de bioscoop. We gaan naar El grand Gatsby (the great Gatsby) en het bevalt ons goed. Meteen goed om de taal te leren, want je leest de ondertiteling toch mee. Moeten we vaker doen, zo'n avondje uit in het spaans! 

Sucre heeft iets heel ontspannends over zich. Het is niet al te warm, maar het zonnetje schijnt. We koken een aantal keer zelf met verse producten van de markt en lunchen vrijwel iedere dag buiten de deur. Wifi ontbreekt in het hostel, maar in het lunchtentje hebben we goed bereik en kunnen we alles uitzoeken voor het vervolg van onze trip. Aan het eind van de middag bezoeken we San Felipe Neri Convent, een soort kathedraal met een school eraan vast voor jonge meisjes. Erg mooi, alles is wit en er staan rode en roze plantjes op de relingen. Als je helemaal naar boven loopt kom je op een soort dakterras met prachtig uitzicht op de stad en de hoge bergen eromheen. We blijven er hangen tot de zon onder gaat. Volgens de Lonely Planet de mooiste zonsondergang in de omgeving. 

De laatste, volle dag in Sucre (we hebben alweer besloten een dag langer te blijven dan gepland, we vinden het heerlijk hier!) gaan we naar een dinosaurus park in de buurt. We hebben geprobeerd Jurrasic Park te downloaden om die de avond ervoor te kijken, maar dat is met de slome wifi niet gelukt. :) We moeten een busje pakken voor de kathedraal  het blijkt een toeristisch busje te zijn met open bovenverdieping waar we met een man of 8 inzitten. Hartstikke koud met die harde wind van het rijden, maar we blijven allemaal eigenwijs bovenin zitten om de omgeving te kunnen zien. We rijden door een echte volksbuurt en ik zie zoveel dingen die ik zou willen fotograferen. Spelende kinderen, vrouwen in traditionele gewaden. Ik vind het onbeschoft om zomaar een foto te maken van een mens, maar er is hier zoveel te zien. In de bus van Potosi naar Sucre zaten al veel locals: Vrouwen met wijde rokken, felgekleurde doeken waar ze hun spullen, of nog vaker, hun kinderen in vervoeren, 2 vlechtjes en een hoed. De kindertjes kijken je met grote zwarte ogen aan vanuit zo'n zak op de moeders rug. Prachtig! 

We rijden een aantal kilometer de bergen in en daar is het dan: Parque Cretacico. Het park is één grote grap! (Erik noemde het 'melig' en dat is ook de perfecte omschrijving!) We hebben anderhalf uur om het park te bekijken, en dat is ook meeeeer dan genoeg. Er staan nep-dinosaurussen met bordjes met hun naam en afkomst en er is een kamer waar wat gevonden fossielen zijn opgesteld. De grootste bezienswaardigheid is een grote muur in de lengte van het park waar fossielen zijn gevonden en waar nog steeds onderzocht wordt. Het stelt allemaal niet veel voor, maar Roel en ik vermaken ons wel, een prima culturele middagbesteding! 

Als we terugkomen (weer bovenin de koude bus met z'n allen, het uitzicht vanuit de bergen is misschien nog wel het mooist van dit hele tripje!), boeken we een vliegreis voor de volgende dag naar Cochabamba. De bus is goedkoper, maar doet er erg lang over, en vliegen is nog steeds de helft goedkoper dan de bus in Argentinië! Een Argentijnse jongen uit het hostel waar vooral Roel veel mee heeft gepraat biedt ons nog een lift aan die we serieus overwegen. Maar een rit van 10 uur door de bergen met een kerel die we amper kennen, zie ik toch niet zo zitten... Daarnaast is het de vraag of een auto huren en de kosten voor benzine goedkoper zijn dan de vliegtickets. Onze laatste avond koken we weer in het hostel, om zoveel mogelijk van wat we nog hebben op te maken en chillen we op de kamer met een film.

Woensdagochtend ontbijten we in het hostel en maken we zelf nog een fruitsalade van het fruit wat we nog over hebben. Good & healthy life! We hebben die avond ervoor een nederlands tentje in de buurt zien zitten waar we nog wat gaan drinken voor vertrek. Roel eet er een stroopwafel, hihi! De drop is uitverkocht helaas... (de 4 zakken die ik van thuis heb meegenomen zijn al op! :O). De jongen waarbij de vliegtickets hebben geboekt heeft ons gewaarschuwd voor taxichauffeurs die ons willen oplichten: een ritje naar het vliegveld is in principe 25 Bolivianos, maar met onze tassen etc vragen ze waarschijnlijk 40. We moeten sowieso niet meer dan 50 geven... Lastig, die taxi's zonder meters! Maar onze taxichauffeur is een goeie, en hij vraagt de 'gewone' 25 Bolivianos om ons veilig en op tijd bij het vliegveld te droppen. We checken onze bagage in en bij de laatste controle bedenkt Roel dat hij zijn Zwitserse zakmes, een cadeau van zijn broer, in zijn handbagage heeft laten zitten. We zien het al de grote bak met verboden spullen in verdwijnen... Maar Roel zet zijn liefste blik op en vertelt de beveiliger dat het mes erg belangrijk voor hem is en dan mag hij het inleveren bij de vliegtuigcrew en na de landing weer ophalen. Lucky him! 

Nog geen half uur later landen we in Cochabamba. Heerlijk zo'n snelle reis (en in het vliegtuig hebben we nog 2 broodjes en drinken gehad ook, goede service, daar kan Ryan Air nog wat van leren!). We hebben gelezen dat je geen hostel moet boeken ten zuiden van Av. Aroma, omdat het daar na het donker gevaarlijk kan zijn. Ons hostel zit er net een paar straten boven. :) Een spotgoedkoop hostel met kleine kamers, maar een eigen badkamer mét warme douche. We gaan de stad in en dat is werkelijk een cultuurshock. Deze stad is het tegenovergestelde van Sucre: Druk en grauw. De straten staan vol met straatverkopers en er zijn zoveel mensen op straat dat we een aantal keer omver worden gelopen. Plaza 14 Septiembre  (hebben alle centrale pleinen in Zuid-Amerika een datum in hun naam?) is het middelpunt van alle drukte. En wellicht komt het door de dreigende bewolking boven de stad, maar ook daar ziet het maar grijs. Zelfs de palmbomen hangen er treurig bij. We duiken een café in om koffie te drinken en gaan dan op zoek naar een restaurant dat door de Lonely Planet wordt aangeraden. Als we aankomen op het adres treffen we niets. Het restaurant bestaat niet meer... We komen terecht bij Dumbo, een grote eetketen met simpel eten als hamburgers en nacho's, die vooral bekend staat om zijn ijsjes. Grote ijscoupes met alle mogelijke smaken en combinaties. Het is er de hele dag door afgeladen! Ik kan het niet weerstaan en neem een bananaplit als toetje, mmm! 

De tweede dag geven we de stad een nieuwe kans en gaan op zoek naar een leuk tentje om te ontbijten. We belanden in Café Paris: lekkere crèpes en goede wifi. We hebben weer even contact met het thuisfront en maken een financieel overzicht tot nu toe en een plan voor de verdere reis. We hebben het tot nu toe netjes gedaan met ons budget, maar we hebben een aantal tours in het verschiet die duurder blijken te zijn dan we hadden gedacht (Machu Pichu bv)... Dat wordt nog spannend. 's Middags maken we een stadswandeling, o.a. langs de vele marktjes en winkels die de stad kent. Ik wil graag een warme trui of een shirt met lange mouwen, in La Paz staat ons weer een koude periode te wachten, maar er is werkelijk geen winkel die normale kleding verkoopt. Het zijn allemaal boetiekjes die van alles 1 stuk hebben, veelal vreselijk ordinair. Schoenen hebben ze er wel, vele sportwinkels met de merken die wij ook kennen - Nike, Adidas etc - alleen dan een stuk goedkoper. Roel vindt leuke New Balance, maar daar blijken ze één schoen van te hebben in zijn maat, geen compleet paar. Heel raar! De schoenen waar ik in eerste instantie verliefd op ben geworden blijken een herenmodel en de kleinste maat is 40.. En die zijn veel te groot! Na verder zoeken slaagt Roel voor nieuwe Nike's en een Levi spijkerbroek (de spijkerbroek die hij bij zich had is gescheurd) en ik voor paarse gympies van Adidas. Konden we wel gebruiken aangezien onze schoenen aardig verrot waren na de zouttour in Uyuni! Goede aankopen, voor een Boliviaans prijsjes. Yeah! 's Avonds gaan we uiteten in een ander restaurant wat wordt aangeraden door de Lonely Planet, de beste Italiaan uit de stad. We komen aan in een donker en chic restaurant en dineren bij kaarslicht. Romantisch! 

Vrijdag bezoeken we de Cristo de la Concordia, een groot Jezus-beeld bovenop de berg. Het is een vrij impulsief plan, we hebben het beeld vanuit het vliegveld gezien en ik wilde het weleens zien vanuit de stad. Maar al lopende komen we erachter dat je met een kabelbaantje naar het beeld toe kan, en dat lijkt ons wel wat, weer eens de bergen in. Voor de kabelbaan staat een enorme rij. Allemaal 'locals', Cochabamba moet het qua toerisme vooral hebben van mensen uit eigen land. Het is de derde grootste stad van Bolivia, maar er is amper een backpacker te bekennen. We delen ons 'karretjes' met 2 redelijk jonge meiden en hun 'sugardaddies'. Meiden op hoge hakken en vol make-up, de 2 te oude mannen die ze klef vasthouden en alles betalen. Mooi om te zien, zo typisch! Boven hebben we een fantastisch uitzicht over de stad en een laguna aan de rand van Cochabamba. Je blijkt ook ín de Cristo te kunnen. Maar daar moet je wederom voor betalen en het is een lange wenteltrap naar boven die vol staat met mensen. Dat slaan we even over. Na een aantal foto's van en met het beeld en nadat we het uitzicht over de stad van alle kanten hebben bekeken, dalen we weer af naar beneden. En dan wordt het alweer langzaam donker... Wat moeten we nu weer eten? Zelf koken zit er niet echt in... Supermarkten zijn hier als een speld in een hooiberg en de meeste hostels hebben geen keuken. Gelukkig is buiten de deur eten niet zo duur! Maar voor vanavond gaan we voor een nog meer low budget meal: we halen broodjes en noodlessoup waar we alleen nog heet water aan toe hoeven te voegen. En dan maar even genieten van de kabelTV op de kamer van het hostel. De échte goede zenders zijn ondertitelt en niet nagesynchroniseerd.

Voor zaterdag is er 28 graden voorspelt en hebben we weer een iets luxer hotel geboekt. Volgens de website mét zwembad. Dit blijkt niet helemaal waar:  voor het zwembad moeten we naar een resort wat bij het hotel hoort, maar nog 20 minuten met de taxi reizen is... Maar dan mogen we ook wel gebruik maken van een buitenzwembad, 2 binnenzwembaden én de sauna! We besluiten het geld voor de taxi ervoor over te hebben en er een lekker chill dagje van te maken. Voor het buitenzwembad blijkt het toch nog wel een beetje koud (het water is freezing!), dus na een keertje van de glijbaan hebben we dat wel gezien. Binnen is het echter heerlijk! Een verwarmde ruimte met een warm water bad (soort bubbelbad zonder bubbels :)), een zwembad op aangename temperatuur en een turks stoombad met eucaliptus. Mmm... Op de terugweg rijdt de taxi langs een Burger King vlakbij ons hotel, dus een plek voor avondeten hebben we ook gevonden! In Bolivia is Mc.Donalds verboden en daarmee is het het enige land in Zuid-Amerika zonder Mc.Donalds. En die begon ik als addict toch wel een beetje te missen, de Burger King is een goede vervanger! 

Ons plan van aanvankelijk om zondag naar Santa Cruz te vertrekken voor nog een paar dagen zon, maar door het slechte weer wat daar voorspeld wordt besluiten we nog een extra dag in Cochabamba te blijven en maandag meteen door te gaan naar La Paz. We verhuizen weer van het hotel naar een goedkoper hostel en genieten een dag van het mooie weer in het park. We hebben inmiddels ook de andere kant van Cochabamba ontdekt: het mooie en hippe gedeelte rondom Plaza Colón. En bij zon is de stad sowieso een heel stuk mooier! De mooie bloemen komen eindelijk tot hun recht en de flitsende bussen vallen nog meer op. Onze lievelingskroeg is Casablanca. De sfeer is er echt gezellig, iedereen eet en drinkt en speelt spelletjes, van schaken tot yahtzee (wij) tot kaartspelletjes, de muziek is erg goed en het bier is er goedkoop. Én ze hebben 2 katten die schaamteloos bij ieders tafel staan de schooieren voor een stukje eten of een aai. De witte is helemaal verliefd op Roel en kan hem ongestoord minuten lang aankijken, terwijl ik met stukjes eten zwaai en totaal negeert wordt...  ;)

Maandag is een drukke dag: Tas inpakken, uitchecken, ontbijten, bustickets regelen, lunchen, een hostel regelen in La Paz, nog wat zon meepakken in het park.. In het park worden we aangesproken door een Boliviaanse jongen die engels studeert. Hij wil zijn engels graag oefenen. Dus zitten we een poos met hem te kletsen over Bolivia en Nederland en voetbal en andere belangrijke zaken. Ik ben inmiddels ook afgeleid door een losrennend puppy (die vast bij iemand hoort, alleen weet niemand bij wie) die me in mijn neus bijt als ik hem optil. Hij bijt niet door gelukkig, maar misschien moet ik toch eens uitkijken met al die dieren hier aaien en oppakken... :) In San Pedro ben ik al in mijn hand gebeten door het wilde hostelpuppy van het leuke hippiehostel! 

Nog snel een pizza'tje (en een te groot stuk taart als toetje...)  bij Casablanca en dan is het zo ver: de 10 uur durende rit naar La Paz. Door de bergen naar de stad op 4700 meter... Ik hoop dat we een beetje kunnen slapen in de bus, we hebben er een speciale cama-bus voor geboekt. Maar Bolivia blijft Bolivia.......

Tot volgende keer! ;)

♥